Στον Ιπποκράτειο Κώδικα βρίσκονται περισσότερες από 60 φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιολάδου με κυριότερη την χρήση κατά των δερματικών παθήσεων.Πολλά γνωστά πρόσωπα της αρχαιότητας έχουν διατυπώσει θεωρίες για τις θεραπευτικές ιδιότητες του λαδιού- που χρησιμοποιούνταν άλλωστε ευρέως σα φάρμακο τότε- με χαρακτηριστική αυτή του Ελίανου. Θεωρούσε λοιπόν ο Ελίανος, πως το λάδι θεράπευε ακόμα και πληγωμένους ελέφαντες από τα βέλη κυνηγών. Έλεγε χαρακτηριστικά πως ο πληγωμένος ελέφαντας, τρώγοντας φύλλα ελιάς και λάδι, επουλώνονται οι πληγές του.
Είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα το λάδι χρησίμευσε σα θεραπεία για πολλές ασθένειες, ενώ η αξία του σα φάρμακο δεν υποτιμήθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Στο Βυζάντιο, οι γιατροί της εποχής πίστευαν πως το λάδι θεραπεύει νευρολογικές ασθένειες αλλά και τον πυρετό. Το άτομο που έπασχε από νευραλγίες, έκανε μπάνιο με χλιαρό λάδι, ενώ η εμπύρετη κατάσταση αντιμετωπίζονταν με επάλειψη λαδιού στο σώμα. Οι ασθένειες που δε θεραπεύονταν με φάρμακα με βάση το λάδι ήταν λίγες, ενώ χαρακτηριστικές ήταν αυτές για τις οποίες το λάδι αποτελούσε- σύμφωνα πάντα με τους προγόνους μας- πανάκεια: η δηλητηρίαση, τα στομαχικά προβλήματα, τα δερματικά προβλήματα, η λέπρα.
Μια άλλη ιδιότητα του λαδιού που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στο παρελθόν είναι η χρησιμότητα του στην στοματική υγιεινή.